از حدود هزاران سال پیش، یعنی از زمانی که رومی ها مبدع استفاده از مصالح جدید در ساختمان ها شدند و در قرن نوزدهم بتن به معنای امروزی شکل گرفت و توسعه یافت تا به امروز میلیونها تُن از این ماده مقاوم در ساختمانها، سدها، خیابانها و… ساخته شده است. بطوری که امروزه از آن بعنوان یکی از مهمترین عناصر سازه ای یاد می کنند. تحقیقاتی که بر روی عناصر شکیل دهنده بتن انجام شده بیشتر در جهت تامین مقاومت و خواص دیگرآن از جمله کارآیی، دوام ، نفوذ پذیری و غیره بوده است. اما امروزه پیشرفتهای تکنولوژی، گسترش مراکز تحقیقاتی و کنار آن، دگرگونی نیازها و خواسته های معماران از مصالحساختمانی، سبب شده که از ویژگی و خواص دیگر این ماده نیز استفاده گردد، بطوری که امروزه محصولات مختلفی از جمله بتنهای تزئینی با تکنیکهای حکاکی کردن، منقوش کردن، صیقل دادن و … بتن های سو گذران ( نیمه شفاف )، بتن خود متراکم، بتن هوشمند، بتن شکل پذیر ( داکتایل ) می توانند نقش بتن را در ساخت و ساز شهری دگرگون نمایند. در مقاله حاضر، ضمن اشاره به روش ساخت این نوع بتن برای اولین بار در ایران، به بررسی کاربردهای بتن در معماری به و یژه بتن عبوردهنده نور و بتن سازه معماری خواهیم پرداخت. این نوع بتن ترکیبی از بتن خودمتراکم و فیبرهای نوری است که به اشکال مختلف به صورت سازه ای، نیمه سازه ای و غیر سازه ای استفاده می گردد. این نوع بتن از مخلوط فیبرهای شیشه ای به قطر ۲ و بتن خودمتراکم بدست می آید و بصورت پانلها و قطعات پیش ساخته مورد استفاده قرار می گیرد که علاوه بر مقاومت فشاری مناسب، قابلیت زیبائی شناسی عبور دهندگی نور را نیز دارا می باشد.

ادامه مطلب … →